Η Μητρόπολη είναι γνωστή από τους πρώτους κιόλας βυζαντινούς χρόνους, λόγω του μεγάλου πατέρα και Αγίου ολόκληρης της Ορθόδοξης Εκκλησίας Σπυρίδωνος του Θαυματουργού.
Με την πάροδο του χρόνου η Μητρόπολη εγκαταλήφθηκε και αργότερα λειτουργούσε ως χωροεπισκοπή υπό τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου.
Με την συρρίκνωση του Κυπριακού Ελληνισμού από την εισβολή του 1974 δημιουργήθηκαν πολλοί προσφυγικοί συνοικισμοί. Η εκκλησία της Κύπρου για να επιτύχει τη διαποίμανση όλου αυτού του χριστιανικού πληρώματός της, δημιούργησε νέες Ιερές Μητροπόλεις προκειμένου να περιβληθεί με περισσότερη πνευματική φροντίδα το πολυπληθές χριστιανικό πλήρωμα.
Η Μητρόπολη ανασυστάθηκε λοιπόν, από τον σημερινό Αρχιεπίσκοπο κ.κ. Χρυσόστομο τον Β΄ το 2007. Η Ιερά Σύνοδος προέβη στην πλήρωση της έδρας της νέας Μητρόπολις. Ψήφος κλήρου και λαού εξέλεξε Μητροπολίτη τον Ιερομόναχο Βαρνάβα Σταυροβουνίωτη.
Περιλαμβάνει τους δήμους Ιδαλίου, Αθηαίνου, Λευκάρων και άλλες τριάντα πέντε κοινότητες, εκ των οποίων οι τέσσερις βρίσκονται υπό τουρκική κατοχή.
Ιδιαίτερη ευλογία θεωρείται και η ύπαρξη εντός της Μητροπολιτικής περιφέρειας δύο γυναικείων Μονών, του Αγίου Μηνά και της πρωτομάρτυς Θέκλης, πρότυπα κοινοβιακής ζωής και γνήσιου μοναχισμού.
Η Επισκοπή καυχάται για το πλήθος των τοπικών Αγίων, οι οποίοι είτε γεννήθηκαν είτε τελειώθηκαν τελειώθηκαν εν οσιότητι και δικαιοσύνη στα όρια αυτής.
Στο Συναξάρι της Κωνσταντινούπολης εκτός του Αγίου Σπυρίδονα, μνημονεύονται και οι Νέστωρ και Αρκάδιος, ως επίσκοποι Τριμυθούντος στις 6 Μαρτίου, καθώς επίσης ο Τριμυθούντος Γεώργιος.
Καύχημα καυχημάτων αυτής ο Μέγας Νεόφυτος ο Έγκλειστος, ο οποίος έλκει την καταγωγή του στα Λεύκαρα, αλλά και ο Αθανάσιος ο Πεντασχοινίτης, Φώτιος της Αθηαίνου, Θεόδωρος ο εν Ιδαλίω, Ευτύχιος στο χωριό Νήσου, Σωζόμενος ο εν Ποταμία και Ιωάννης ο Ποταμίτης δίπλα από το χωριό Σιά.
Ο τάφος του πολιούχου και εφόρου της Μητρόπολης, Αγίου Σπυρίδωνα είναι απρόσιτος, λόγω της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής. Η μονή του, μαζί με την αφιερωμένη στους τριακοσίους δεκαοκτώ θεοφόρους πατέρες της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου, εντός της οποίας βρίσκεται και ο τάφος του Αγίου, χρησιμοποιείται από τους άθεους Αγαρηνούς σαν τόπος στρατοπεδεύσεως και διαφύλαξης πολεμικού υλικού.